اندر مسایل پوچ‌گرایی

یک: چون مرگ هست، هدفدار زندگی کردن بی‌فایده است. چون عمر محدود و مرگ نزدیک است، چندان فرقی نمی‌کند که چگونه زندگی کنیم. گیرم که کارهای بزرگی را در زندگی به انجام رساندی و به موفقیت‌های چشمگیری دست یافتی، باز می‌میری. این هم که بگوییم تلاش برای شکوفا کردن استعدادها و رسیدن به اهداف برای آیندگان ثمر می‌رساند، خودفریبی است، زیرا مساله آیندگان به منی که مرده باشم چه ربطی دارد؟ شرایط بد یا خوب ناشی از شیوه زندگی گذشتگان نیز دلیل قانع کننده‌ای نیست که بخواهم من نیز همچون پله‌ای از این نردبان تکامل بشری سراسر عمر خود را بر سر انتخاب اهداف والا و حصول به آنها صرف کنم. چه اینچنین بابرنامه و جدی زندگی کنیم، چه دلخوشانه و دمدمی و بی‌هدف، فرقی بنیادی ندارد.

دو: برعکس، چون مرگ هست باید وقت خود را برای بهترینها بگذرانیم. اگر مرگی نبود یا عمر خیلی طولانی بود، دلیلی به تکاپو بر سر انتخاب چند هدف ماندگار نداشتیم. اگر عمر تمام نشدنی بود، دلیلی هم برای عجله و جدیت نبود. چون زندگی محدود است، این پرسش مهم می‌شود که بهترین و بدترین شیوه‌های زیستن چگونه است؟ و جوابش این است: بسوی مهم‌ترین خواستهای ممکن خود رفتن. زمان زیادی در اختیار نداریم و فقط برای برخی کارها وقت داریم، پس باید به هوش باشیم که کدام کارها را می‌خواهیم از لیست ضروریات خارج کنیم یا بر اولویت بنشانیم.

سه: هر دو نگاه و شیوه‌ی "یک" و "دو" در زندگی تنها بشرطی منطقی است که اصیلانه باشد: به این معنی که اگر حقیقتا فرد با انتخاب چشم‌انداز "یک" [در مقایسه با چشم‌انداز "ب"] به رضایت درونی و اصیل می‌رسد، نمی‌شود به دیدگاهش خرده گرفت، و بالعکس. اما اگر انتخاب میان این دو سبک زندگی (هدفدار و بی‌هدف) ناآگاهانه یا از سر تأثیرپذیری تامل‌نشده از افکار دیگران باشد انتخاب اصیل نخواهد بود بلکه گونه‌ای "افتادن" در مسیر انتخاب دیگران است. بنابراین یک راه تشخیص اصیل بودن انتخاب، تحمل پیامدهای آن و رضایت درونی است و اگر برخلاف، پیامدش نالیدن مدام باشد احتمالا انتخابی نااصیل است.

چهار: امکان انتخاب اصیل و آگاهانه وجود ندارد. تشخیص میزان رضایت درونی از انتخابها نیز در تحلیل نهایی ناممکن است و حتی سنجش مقایسه‌ای میزان رضایت ناشی از این دو انتخاب چنان بسختی ممکن است که در نهایت، انتخاب ما نه برحسب اصالت و آگاهی، که انتخابی تصادفی یا دلبخواهی خواهد بود. بنابراین معقولترین توصیه این است: اگر امکان تشخیص اصالت انتخابها برایتان تا حدی محقق شد زندگی اصیل را برگزینید.

بهزاد قلی‌پور (https://t.me/behzad_gholipour) - 13 November 2018
.